Król cieni

[Gloinnen]

Gra rozpoczęta. Drżą basteje,
choć zamek ciągle niezdobyty.
Tęsknią do siebie obce cienie,
gorące brzegi jednej blizny.

Pokrętny sens. Cyfrowa zjawa
szuka wyłomu w starym stołpie
i błąka się po krenelażach,
drwiąc z roznieconych nagle zwątpień.

Zdawało jej się, że przez moment
widziała światło za murami,
czułe spojrzenie, wdzięczne dłonie,
gotowe zwabić, otumanić.

Uciekła wówczas w późny wieczór,
diabeł wypełnił myśli smołą,
mrok zdmuchnął zmysły - jakiś nieswój.
Co będzie dalej - nie wiadomo.

Gorycz wypełnia senną fosę,
widmo do widma się przytula,
napełnia ciepłem i kolorem,
lecz gdzie nie sięgnąć - chłód i pustka.

Król cieni przecież w końcu przerwie
orgię półsennych hologramów,
a kto naprawdę miał nadzieję,
sam pozostanie na podzamczu.



____________________
Glo.