Kiedyś i teraz

[Gloinnen]

Ujrzałeś mnie w półmroku zimowej ulicy,
gdy wieczór się dopalał pod śniegiem. Pamiętasz?
A dłonie były jeszcze dalekie i chłodne.

Czas wiódł nas w miękką senność, odświętny, szczęśliwy,
nad miastem grudzień wieszał girlandy ze srebra,
bez przeczuć na spotkanie biegliśmy, przygodne,.

Ta chwila ciągle wraca, przeszywa, nie gaśnie.
Już nie pomoże restart. Szept lampę rozbija.
Wiesz wszystko o szaleństwie przez dwa przemnożonym.

Obiecaj, jeśli umiesz. Że nigdy. Że zawsze.
Wygrałeś. Tysiąc pragnień w nagrodę otrzymasz
i tysiąc drżeń się w jedną ekstazę połączy.



____________________
Glo.