Mat

[Gloinnen]

Po cóż świecą Plejady i łzy w twoim oku,
Gdy je ogarnia czarna przemijania rzeka?
/J. Iwaszkiewicz



Czas zmarnowany na podpałkę;
link już nie działa do uniesień.

Czuję, że teraz właśnie płaczesz,
pytając z lękiem:
- Jesteś?

- Jestem.

Jesień kantatę nuci miastu,
świat rozaniela późnym słońcem.
Pionki na stole, a król w szachu.
Scena jest pusta.

Wybacz.
Proszę.

Nie zdążyliśmy do tych brzegów,
zmurszały łodzie, pękły wiosła.
Żale przynosił każdy wieczór,
pytania ćmiły wciąż na łączach.

Zamiast odlotów - twarde chwile,
a zamiast wspomnień - święty spokój.

Wiesz, że musiałam. Takie życie.
Wiem, że nie umiesz...

...bez odbioru.

Najdelikatniej i najczulej
dłoń prowadziła zimne ostrze,
bez szarpaniny,
gniewnych wzruszeń.

Daj rękę.
Wszystko będzie dobrze.

Choć trudno dzisiaj jest uwierzyć
w przyszłość przyjazną i pogodną,
podziękujemy sobie kiedyś
za to, co zdarzyć się nie mogło.



____________________
Glo.