Reinstalacja

[Gloinnen]

Dłoń wielokrotnie wyciągałam ponad gorącą kipiel zdarzeń;
spod czarciej gwiazdy trzeba uciec, nim czas się wreszcie w trybach zatnie.
Dzisiaj uparcie wygładzamy pomięte płótna na bezdrożach,
a jutro znowu cięcia, klapsy. Ktoś chyli głowę, ktoś jest kontra.

W kosmicznej szklarni dojrzewamy do upadania, lecz co z tego?
Każde z nas tylko krótkim błyskiem przetnie spokojne, nocne niebo,
rozdrażni chłód ognistą aurą i wkroczy chyłkiem w wieczny chichot;
tak śmieją się zaświaty z drobin, które żarliwie mkną donikąd.

Rozumieć innych jest najtrudniej, gdy wspólny ból zbyt wiele mówi.
Na pożegnalnym progu stoisz, choć pragniesz cały świat przytulić.
Ścieg biegnie dalej w nierealność, łącząc pragnienia i przypadki.
Spotkamy się po lepszej stronie; tam błąd systemu nic nie znaczy.



____________________
Glo.