Im głośniej, tym ciszej

[Gloinnen]

Co skuliło się wewnątrz, przemarznięte.
Szuka rąk silnych poza skalą, wiatru,
który zaniesie daleko od stelaży łóżek,
osmalonych okien. Czułość bez rozliczeń,
jeden jedyny raz.

Za dnia zaliczane kolejne poziomy gry,
butelka ze smoczkiem, ice tea, extra żytnia,
a dalej przepaścista kieszeń wieczoru, w której
gęstnieją dotknięcia.

Rozwijaj, rozczesuj, zgub klucze; to jeszcze bardziej
zaciemnia obraz. Przypadkowy układ
kropli deszczu na parapecie; nie zdążę
odcierpieć wszystkich biografii, poczekam
aż dłoń się zamknie, osłoni, nawet za wszelką
cenę. Bez słowa, zamiast snu, przelejesz mnie
w nieznane.

Pozostało tylko
odchodzenie; od nadgarstków ku pełni,
na trzeci krąg
ciszy.



____________________
Glo.