Koleiny (tryptyk)

[Gloinnen]

Koleiny



I.
Najdotkliwsza cisza
ugrzęzła w pękniętych szybach.
Tuż po ostatnim uderzeniu
ratuszowego zegara.

Nie trzeba było liczyć
kolejnych. Z lukarn wysuwało się
coraz więcej dłoni. Cienie
ocierały się o siebie, splatały
w jeden wątek, popielaty
warkoczyk.

Mamo, siku.

Świątki obdarte z kolorów
stanęły pierwsze w płomieniach.

To tylko sen.



II.
Do korkowej tablicy
w klasie I C
pan od historii przypina kwiaty
z czerwonego papieru.
Pomaga mu najpilniejsza uczennica.

W kieszeni fartucha grzechoczą
cukierki od słońca narodów.

Znak krzyża
wystarczy w myślach.



III.
Nigdy, od tamtego popołudnia,
nie przekroczyła kościelnego progu.
W każdą środę popielcową
wysypuje czarne grudy
spomiędzy kart modlitewnika.

Wciska w usta, w oczy. Połyka,
ślepnie.

Po pokoju rozchodzi się zapach
palonych włosów.

Człowiek nie powstał z prochu
ale z krwi i kości. Na ołtarzu głównym.

Nie nawrócę się. Jeszcze nie w tym roku.



____________________
Glo.