Nawałnica (stylizacja)

[Gloinnen]

Na cóż zda się milczenie i opór przed słowem?
Nienazwana namiętność tym mocniej się miota,
wgryza w klif, by z łoskotem zawalczyć o imię.

Światło morskiej latarni osiada na skałach,
zamiast ciemność rozpraszać - lodową ziarniną
wabi dłonie i usta w burzliwą niewolę.

Czy wystarczy nam siły, by kipiel uciszyć,
wziąć w ramiona ten żywioł, kołysząc bez lęku,
aż się zmieni w pokorną, błękitną partitę?

Czy na zawsze utkwimy w piekielnych cieśninach,
z gardłem solą przeżartym, pod czarnym szantungiem
dzieci szkwału i krzyku; daleko od siebie?



____________________
Glo.