Maniowy

[Gloinnen]

Ręce nabierają sinoniebieskiej barwy,
od długiego zanurzania w wodzie, wodzenia
palcem po odbiciach olch i świerków; górą
wiatr przesuwa wyblakłe żagle.

Widok na zaporę
zdrapany z widokówek, przeniesiono
w czasie, na lepsze miejsce. Domek przy domku,
maleńkie ogródki, logotypy; z góry widać
lepiej, marszczony szyfon, głębię do której
jeszcze nie dorosły sękate kije. Zbyt krótkie
aby dotknąć dna, odnaleźć ojcowiznę
pod migotliwą powierzchnią. Opłotki, chałupy,
połamane łóżka, puchną i murszeją, nasiąkają
chłodem.

Na przychaciu rosła frasobliwa wiśnia,
teraz wiatr zmienia dioramy, odkleja chmury od pierwszego
planu; pod spodem makieta wioski, za szybą, za
pamięci.



____________________
Glo.