Locum

[Gloinnen]

Miłość nie zadowoli się okruchem
orzechowej skorupki. Wybranymi dniami
tygodnia, parzystymi numerami po jednej
stronie ulicy.

Potrzebuje nieskończonej liczby
wszechświatów. Czuje, jak duszą się w sobie
pępowinami, konstelacjami; metodą prób i błędów
zmieniają stan na ciekłokrystaliczny.

Aż jedna dłoń nakryje drugą i przetrwa
pierwsze uderzenie gorąca.

Dopiero w niespełnieniu
wszystko jest możliwe, gdy pożyczone
twarze przestaną istnieć; zamienią się
w jądra jutrzejszych planet.

Ale tego żadne z dwojga
nigdy nie zobaczy. Dlatego dzielą na pół
wieczory i miasta.



____________________
Glo.