W objęciach Eumenid

[Gloinnen]

Nie! Czuję jak się we mnie otwiera jak rana
Otchłań, a tą otchłanią jest me własne serce!
(Ch. Baudelaire)



Czas z czarnej paszczy wściekle miota
przekleństwa. Śmieją się demony;
nad głową jak nietoperz głodny
kołuje bezlitosna rozpacz.

Przyjmuję z każdym dniem od nowa
ból, który twoja dłoń wymierza.
A skoro nie do uśmierzenia,
nauczę się go mocniej kochać.

Strzaskana bliskość; wielka wina.
Za karę strącisz w mroźną przepaść.
Tam żadną siłą, choćbyś zechciał,
piekielnych maszyn nie zatrzymasz.

Aż ciało, białym krzykiem ścięte,
w okruchy lodu zima zetrze.


____________________
Glo.