Zenit i nadir

[Gloinnen]

Zenit i nadir

Właściwe jest ludzkiej naturze nienawidzić tego kogo się skrzywdziło.
(Tacyt)





I.

Introitus



Tego, że pozwoliłaś mnie
znieważyć,
nie wybaczę nigdy.





II.

Interludium



Barykada. Jak na ironię,
wspólnie znosiliśmy
połamane krzesła, rozbite
płyty chodnika.

Teraz z dwóch stron salwa,
gardła jak erkaemy,
chociaż w zasadzie chodzi tylko
o charakter pisma.



Pod linią wysokiego napięcia
stanęłam tak zwyczajnie naprzeciw.

Nigdy nie spuszczam głowy.



A jednak tobie powierzę
ślepe naboje; wilgoć wciąż
parzy policzki. Dłoń może zabijać,
ale przynosi też ocieplenie, zmęczona
i brudna.



Dwie krzywdy związuję
ciszą.





III.

Coda



1.

Femme fatale



byłam przyczyną dobra
lub zła straciłam szansę
na odpowiedź

błędy na zawsze wtarte w strony
curriculum vitae i to się nie zmieni
choćbym drukowała wielokrotnie
tę samą

czas jednorazowego użytku
wyklucza reprinty



irreversible



2.

Zenit i nadir



żal za grzechy
na czerwonym świetle
zatykam uszy
zbyt mocne słowa
żeby spisać

szczekają psy omotane łańcuchami
krzyk nie ma żadnych proporcji
plus minus nieskończoność

krew
spływająca
z rąk nikogo nie nakarmi
każdy dzień lżejszy o kilka słów
a dokądś trzeba
uciec

wolę zaufać nienawiści
ona nie oszuka
ma głębsze i czystsze wejrzenie





1995, 2012
____________________
Glo.