Vilanella na manowcach

[Gloinnen]

Daruj miłość, a wróci pomnożona stokrotnie,
aby los twój odmieniać – tak nauczał głos mędrca.
Serce w każdym momencie, co masz robić – podpowie.

Zatem zimie na przekór, miłowałam za dwoje,
więcej niosąc słodyczy, niż Bóg w niebie obiecał,
miała rychło powrócić, pomnożona stokrotnie.

Próbowałam wśród śniegów wzniecić czułość jak płomień,
bona fide, choć w mroku diabeł ciskał przekleństwa,
ja ufałam, że serce ruch właściwy podpowie.

Teraz pytam więc, czemu żar się zmienił w pożogę,
Niszcząc wszystko z chichotem złośliwego szaleńca;
miłość nigdy nie wraca pomnożona stokrotnie!

W wiersze wplotłam kunsztownie dziwne o nas historie
i piosenki słoneczne chciałam ciepłem wyśpiewać,
o tym sercu, co zawsze dobrą ścieżkę podpowie.

Miraż dziś dogorywa w roztrzaskanym lampionie;
nie pozwoli dwóm brzegom pocałować się – rzeka.
Gdzie się skryło kochanie pomnożone stokrotnie?
Trudno zgadnąć, wszak serce znów mi głupstwo podpowie.

____________________
Glo.