Zza kulis

[Gloinnen]

Dziś poszły w cholerę wszelkie sentymenty.
Znów mówisz – nieważne. Cisza skrywa banał.
Żal w farsę się zmienia, cienie drwią ze starań,
a miłość prowadzi do gównianej puenty.
Wydrapać chcę przepust w wielkiej pryzmie błota,
kolejna godzina mokrym snem się dłuży.
I po co te spazmy? Potłuc o kant dupy
marzenia jak szkiełka; błędy porachować.
Poproszę, byś wrócił; jeszcze raz, jak zawsze
cytuję z pamięci. Między nami szyba;
stoimy jak głupcy; demon, szydząc, pyta:
kto pierwszy odejdzie, podda się w tej walce?

Niech idą się gonić słowa bez znaczenia.
Wypłaczmy się w siebie, potem – przepaść czeka.


____________________
Glo.