Z annałów

[Gloinnen]

Z annałów



I.

Kiedyś stopy wydeptały rzekę. Na przemian wylewała
i cofała się, wciąż mając coś do powiedzenia; pozostawiała
kłody drzew na progach domostw, metaliczny zapach nafty.



II.

Jeszcze raz niemożliwe. Woda oblepia
skórę odorem padliny. Przyjmuje niedorozwinięcia,
odbite w pianie półsłówkami. Nie wrócisz.



III.

Odpycham od siebie, przegryzam przęsła mostu.
Poniżej w błotnistym korycie zdychają
ryby. Wzgórza już wyschły.



____________________
Glo.