Przecież stamtąd przyszliście

[Gloinnen]

Tu było moje miejsce, tu sadziłam drzewa,
pamiętasz jeszcze ciepło śmiechów i zapatrzeń?
Oboje syciliśmy wzrok zielonym światłem,
które wśród traw z jedwabiu każdy dzień rozlewał.

Pod liśćmi czysto brzmiały miękkie tony fletu,
a dźwięczne głosy skryte w letnich serenadach
zdradzały wilgom sekret, o czym zefir gada
z młodymi gałązkami, barwiąc cieniem wieczór.

Dziś w dzikim transie hucząc, noc miota po ścieżkach
wulgarne śpiewki głupców i chwasty rozsiewa.
Północny wiatr połamał czereśniom ramiona.

Zapadły w sen zimowy chochliki i skrzaty,
gąszcz więcej nie zaszemrze powiewem skrzydlatym;
zapomnisz pieśń zaklętą w strzaskanych pergolach.



____________________
Glo.