obdarta z historii

[Gloinnen]

to już nie moja historia
choć pamięć wciąż jak żywa
o przerdzewiałym śniegu i krwi we włosach

cudzej

a przecież wolność jeszcze
nie wywietrzała
ze stęchłego fetoru internatów

gardło przeczuwa
połknięte zęby

uczeni w mowie
stracili język giętki
ociemniały

może kiedyś także mnie
dosięgnie podmuch
zdzierający skórę z ramion

zatrzaśnie się krata
i nie powiem
to tylko zima



____________________
Glo.