Funt kłaków II

[Gloinnen]

Nadszedł dzień, że mam już dość.
Inni robią mi na złość,
dają w dupę, tudzież w kość.

To jest jakiś niecny żart,
runął kruchy domek z kart
i namieszał w słowach czart.

Jeszcze rano – chciałam… ech!
Potem – farsa, spleen i pech;
wszystek zapał wziął i zdechł.

Nadziejami zagrał los,
ludzie śmieją ci się w nos,
czaszka pęka w szwach od trosk.

To programu tego clou -
zbierać, płacząc, tam i tu,
okruszyny złego snu

Gdy odejdę w gorzki świt,
nie dostrzeże tego nikt.
Najważniejszy własny blichtr.

Mówią – za głupotę płać!
Pozostaje więc psia mać
tylko wódkę w gardło lać.


____________________
Glo.