school days

[Gloinnen]

Nie lubiła chodzić do szkoły
nawet po dwudziestu latach dostaje mdłości
od zapachu korkowych tablic
i pasty do podłóg.

Twarz myje gąbką, wciąż chce zetrzeć biel kredy.

Pochlastany plecak, okładki książek. Równe sznyty, plastikowe
cięte i szarpane... Ciesz się, niunia,
że nie buzię.

Na sali gimnastycznej podbiegał i tylko dotykał.
Wuefistka zbyt długo w kanciapie szukała kolorowych
szarf. Czerwień, zieleń, do twarzy ci z niebieskim w kudłach.

Matka pakowała drugie śniadanie,
kanapki z szynką i rzodkiewkami.
Wyrywali z trzęsących się rąk,
gdy nie mieli czym grać w nogę
na dużej przerwie przed matematyką.

Wszystkie plakatówki zmieszane
na twarzy. Niewykrzyczane przesączone
z dnia na dzień; nauczyła się
zapadać w szarość po tej samej stronie lustra.

Do dziś woli półmrok, nie odzywa się
bez pytania i nie znosi malować palcami.
Nowe twarze zakotwiczone w brzuchu
są powtarzalne, żadnej różnicy w skurczach jelit.

Nie do ludzi.



____________________
Glo.