Znaki czasu

[Gloinnen]

Rozcinasz powoli noce, otwieraczem do puszek.
Cierpliwie wybierasz, aż do dna, ciemność, rybi zapach
gwiazd.

Mówisz. Za późno. Zostają w tyle
oczy przyjaciół.
Morze nosisz w kieszeni. Zepsuty pendrive ma kolor
spokojnej szarości.

Najważniejsze: zapamiętać kod. Zachowaj
wielokrotną możliwość wchodzenia
do tej samej niewiary.

Lubisz spać w pociągu, albo
w pustostanie. Zamiast okien płaty tektury.
Wyszarpujesz.

Wciąż te cholerne puszki! Z ust
wycieka olej.

Aluminiowe
blaszki poharatały czoło.

Jeszcze postawili na nogi. Przezimujesz.
Masz cel. Chociażby
drugą stronę ulicy.
Perpetuum mobile. Puszczona w ruch
maszynka do mielenia sumień.

Największą grozę budzą jednak wciąż: szpital
i cmentarz. Strony zaprzyjaźnione.



____________________
Glo.