Zazdroszczę liściom na jesiennym wietrze

[Gloinnen]

Listopadowy wiatr za oknem
rozdziera noc na skrawki czerni.
Chmury zaczęły mroczną spowiedź;
czy ten zły czas
się jeszcze
zmieni?

Miłość wśród burz zgubiła trasę,
czekanie waży coraz więcej,
gniew mokre karki drzewom łamie
Szukam cię głosem,
ciałem,
sercem.

Gorycz gorącą strugą spływa
z oczu - by żalem czas przepalać,
zadaję deszczom mnóstwo pytań,
a cisza
tylko
odpowiada.

Podarte wątki w jednej chwili;
smutek powierzam widnokręgom.
Jak trudno unieść ciężar winy!
Niech mnie pochłoną
chłód
i ciemność.



____________________
Glo.