Katharsis

[Gloinnen]

Proszę cię, nieskończony Smutku,
zaklęty w gorycz mdłej szarugi,
oducz mnie kochać raz na zawsze.

Przepłyń przez Myśli ostrym wiatrem,
by żaden płomyk ich nie zbudził;
spojrzenia w wiecznym Śnie zamuruj.

Zamieci, która miotasz z furią
pierwsze śnieżyce przez przestworza,
porwij tej nocy w mroźny jasyr.

Piekło uchyla białe bramy,
nie może być już nigdy gorzej;
krzyki rozerwą sine Jutro.

Zanim całunem Mrok omota
Pamięć, co jeszcze nie umarła,
przyjdź, Zimo, w migotliwych szubach.

Skuj lodem rozchylone usta,
niech żadna z nich nie płynie skarga,
i dumne Ciało chłoszcz bez końca.



http://www.youtube.com/watch?v=SASI1eW3PSM
____________________
Glo.