Pętla

[Gloinnen]

Wiedzą to grzeszni, którym na nic późna skrucha:
Czas igra nimi, wołań o litość nie słucha.
/W. Shakespeare



Do dna wypij gorycz, smak jej dobrze poczuj.
To żaden przypadek. Wszystko było w planach
Niepotrzebny lament o garsteczkę prochu.
Teraz masz za swoje. Czyżbyś zapomniała?

Na olejnym płótnie udawany uśmiech.
Wśród złudzeń optycznych nieruchoma postać.
Kto wie, co w zanadrzu? Pechowy amulet.
Kto wie, co na ustach? Głupie, głupie słowa.

To ty? Wiecznie dumna, znów złamana karą?
Duch z teatru cieni, który w pustkę wrzeszczy?
De profundis. Zamęt uczy motta: marność.
Od triumfu do żalu dryfujesz. Bez przerwy.

Nieważne, że w nagłych, dotkliwych przebłyskach
przyjdzie zrozumienie, uśmiech zmiażdżą lata.
Los zawsze rozliczy. Podpiszesz ten bilans.
Nawet w bliskim kręgu - persona non grata.



____________________
Glo.