Unisono

[Gloinnen]

Oto krucha legenda. Żyję w niej przelotnie.
Równoległa historia. Naprzód. Tak się staram.
Tutaj twarda codzienność. Walki tysiąckrotne.
Tam we mgle skryte gwiazdy. Również - moja gwiazda.
Tutaj na linii frontu - kamieniste pole,
tam tańczące latarnie wśród wczorajszych bajań.
Rozerwane biografie - jednym biegną wątkiem,
wspólne ujście znalazły; ciepło do mnie wraca.
Jeszcze żal; ale słowa pragną nieść harmonię.
Każda radość coś znaczy. Wiem, nie było w planach.
Teraz wszystkie ciężary łatwiej przyjdzie ponieść;
choć zmieniona po przejściach - jestem wciąż ta sama.

Mosty płoną zbyt łatwo; później licha kładka
drżącym cieniem nad głębią obce brzegi spaja.



____________________
Glo.