Dziewczynka z zapałkami

[Gloinnen]

Gdzie trochę ciepła, co u stóp przyklęka (...)?
/T. Śliwiak



Ciepło wypełnia pustostany, darmo. Tylko
pochłaniają.

Na głowę w zamian tłuczeń, bryły lodu. Odpryski.
W nieustannej walce niepotrzebne wygrane i przegrane. Lepszy
blask karbidówki. Może komuś wskaże drogę.

Moja krzywda, moja sprawa. Nikt nie uwierzył że można
grudniową nocą przemówić ludzkim głosem.
Zbyt wiele kamieni leży na drogach. Rzuca się łatwo do celu
bez znaczenia. W ciało miękko wchodzą słowa i sople.

A gdyby tak każdy mniej o sobie? Za szybami
czekają światła i spojrzenia. Jeżeli zaniechasz,
nim w dniu odwilży spod błotnistych pryzm wynurzą się
dzisiejsze kości. Chociaż wcale nie trzeba.

Jak ze snu dziecka, rozgwieżdżone proscenium. Nad polami
wyciągnięte ręce. Nie zmarnuj ostatniej
zapałki. Lont, latarnia, papieros; rozwiązujesz test
jednokrotnego wyboru. Po drugiej stronie zimy
twoja wolna wola.

Zanim dobro rozśmieszy, niech przynajmniej zostanie
przeczytane.



____________________
Glo.