Penthesilea (epilog)

[Gloinnen]

Dokąd pragniesz odejść? Nocne bramy gasną,
skute cierpkim szronem. Błądzisz wśród pustkowi.
Wszyscy już poznali twojej ręki twardość,
nie masz teraz przed kim nisko schylić głowy.

Rozdawałaś ciosy na oślep, bez miary,
wierząc, że powroty są zawsze możliwe,
że wystarczą tylko - by świat mógł wybaczyć -
jedno słowo prawdy i ślad łez na klindze.

Szlaki bólem rzeźbisz w ciemności z piaskowca,
utraciwszy rzeczy, co były ci drogie.
Czas spopieli myśli, przewieje przez otchłań.
Tego właśnie chciałaś?

Nie pytaj mnie, proszę.


____________________
Glo.