Dla T***

[Gloinnen]

Czerń po horyzont. Chmury się kłębią
na podobraziu. Płótno rozdarte.
Znów jestem tutaj. Próbuję w ciemno
dobrać do ciszy właściwą barwę.

W jesiennym gniewie palą się drzewa,
które mnie ongiś sadzić uczyłeś.
Żal - nawet szczery - już bez znaczenia.
Spóźniony przebłysk - za nocą w tyle.

Dziś, gdy rozumiem głębiej i więcej,
nie odbuduję strzaskanych dzwonnic;
popiół się zmienił w zwidy na wietrze,
znicz dawno wypadł z pokornej dłoni.

Drugi raz mosty rozsadza zima,
przeszłość zapiekła pod twardą blizną.
Przyjaźń ku morzu rzeka porywa,
lecz może chociaż przebaczysz. Wszystko.



____________________
Glo.