ósme piętro

[Malwina]

Na ósmym piętrze zwykle jest cicho,
wiersze ziewają, nudzą się strasznie,
dopóki jakieś nie zajrzy licho,
wszyscy na baczność, powie, nie, wrzaśnie!

Nalki łódź wtedy dziwnie kolebie,
Małpa sinieje z dzikiej rozpaczy
prawda jest taka, że nikt nic nie wie,
o co tu chodzi i co wrzask znaczy.

Glo zaraz sięga po swoje pióro,
i pisze mądrze, aż nie rozumiem,
Leon z wrodzonym taktem wyjaśnia,
że właśnie przespał, zgubił się w tłumie.

Ewa wróciła tylko co z balu,
jeszcze mam maskę lśniącą brokatem,
eva -14 mówi co myśli,
że obserwuje, jak coś, to batem.

Coobus wychyla toast na zdrowie,
Emelly siedzi na swoim listku,
nawet od czasu zagra na skrzypkach,
wiadomo wszystkim, że jest artystką.

Zaś alegoria pisze rozprawki,
stara się dociec gdzie leży sedno,
trzeba po prostu przegonić licho,
posprzątać kąty, tam gdzie jest ciemno.

Na ósmym piętrze, będzie zabawa,
pyszne jedzonko i trunki świetne,
niech inne piętra pękną z zazdrości,
od dawna wiemy, bywają wredne.
p.s.
lecz po namyśle cofam wyzwanie,
lepiej niech do nas dołączą licznie,
bo wtedy wszyscy będą szczęśliwi,
tylko na ósmym jest idyllicznie.

_________________
Miłość jest jak ognisko -wygasa
przyjaźń zaś to wszystko
/moje/