Śnieżny taniec

[Malwina]

Biały płatek zagubiony zawirował
i przykleił się niechcąco do powieki,
by za chwilę łezką spłynąć po policzku,
przywitałam go jak mogłam, szczerym śmiechem.

Inne płatki uwolnione z ciężkiej chmury,
wirowały w dół i w górę, pełne szczęścia,
chichotały, rechotały jak dzieciaki,
co o życiu nie zdążyły mieć pojęcia.

Kiedy w końcu rytmem tańca utrudzone,
ułożyły się na ziemi delikatnie,
wiatr przystanął oniemiały i z zachwytem,
cicho szepnął, nie przeszkadzam, jutro wpadnę.


_________________