niby-blues

[Miladora]

i weszłam już w bramę jak w inne zadanie
bez uczuć co kłuły mnie w serce
tak jakby na nowo bo znów byłam sobą
choć wciąż chciałam dalej i więcej
lecz w myślach pytałam co komu zdołałam
darować i co jeszcze przędę

wspomnienia jak siatkę za szybkie i łatwe
czy tylko ich strzępy zgubione
obrazy i chwile zużyte na tyle
by chyłkiem je spychać na stronę
lecz w myślach wciąż pytam na ile jest kwita
gra losu i moja w zielone

na ile się sprawdza ta w sumie nieważna
nadzieja co siostrą wciąż bywa
i zdołam przeskoczyć choć wiatr wieje w oczy
przeszkodę i która prawdziwa
lecz w myślach wciąż pytam czy karta odkryta
to szczęście czy może też zgrywa

bez myśli o tobie w następny rok wchodzę
bez żalu że coś przeminęło
bo jutro bez ciebie też będzie mi chlebem
i winem i każdą niedzielą
więc w myślach się śmieję bo już nie istnieje
to coś co z niczego się wzięło

różnymi drogami czas chodził za nami
po różnych wertepach i dołach
lecz ślady na ścieżce to mało jest jeszcze
by idąc sens nimi przywołać
więc pewnie nie zgadnę na ile jest ważne
to moje istnienie anioła