villanella f-dur

[Miladora]

adagietto roztacza dźwięki smyczków jak płomień
śpi Wenecja zamglonym w tle obrazem sfumato
kołysanie gondoli cicho zmysły usypia

dziś nie będzie koncertu znikły Almy już dłonie
przeminęły w jesienne pozmieniały się lato
wiolonczele i skrzypce tchnienie czasu przenika

lecz w akordach powraca nuta dawnych zapomnień
pauza smutku na kanwie tak utkanej bogato
z uplecionych mgnień mistrzów i maestrii klasyka

już nie będzie miłości to uczucie odeszło
w starej twarzy uśpiona bezpowrotnie tkwi przeszłość
i w zasnutych nią oczach dawny pożar ucicha




Wiersz napisany w formie dawnej włoskiej villanelli przedklasycznej.