miejski blues

[Miladora]

cóż harowałem jak koń bez sensu
życie mnie w uprząż ubrało zwykłą
i do kieratu nagle zaprzęgło
żebym już nie miał
głupich pomysłów

dzień za dniem mijał a we mnie pustka
klapy na oczach zasnutych bielmem
nic nie widziałem a zwłaszcza jutra
i teraz nie wiem
czy jeszcze jestem

gdzieś na poboczach ktoś bluesa śpiewał
lecz słuch nie łowił żadnej melodii
tłumił ją hałas szef się wydzierał
siedziałem cicho
co miałem robić

w domu przygrywka bo ciągle żonka
młynek kręciła tak od zarania
forsa się liczy firma i kontrakt
jakbym sam nie miał
nic do gadania

blues mi się marzy gdzieś w innym świecie
nie w równoległym bo nie wytrzymam
choć jeszcze nie chcę dopóki pnę się
by mnie zamknięto w pudle
pod gliną