sary wróbel

[Bożena]

patrząc z boku lepiej widać
jak palec Boga
dotyka

sylab schowanych pod językiem
mnożących się jak bezdomne kociaki
nikt nie przygarnie

Antek kuśtyka w stronę klatki
później schodami w górę
choć stamtąd wciąż daleko do nieba
przeganiają
dach nad głową
koc ma swój i kromkę chleba
oraz gniazdo pliszek pod czapką

oddał mocz
smród uryny zabiera
nocą śni o rewolucji i koktajlu

panie posterunkowy
zrób pan porządek
dzieci się boją

szkoda szarego wróbelka
kocur odgryzł mu łepek
a miał tyle planów
na nadchodzące przebudzenie