ponownych narodzin nie będzie

[Bożena]

nie odnajdę właściwych gestów
tam gdzie ich nie ma
skąd czerpać słowa skoro źródła wyschły
dawno temu

na niczym spełzły próby obłaskawienia burz
gdy wiadra były za ciężkie
koiłam duszę pejzażami z ogniem w tle
piersi czekały na pokarm gotowe obdarzyć
lecz rzucone ziarno nie wzeszło

ofiary z zapisanych kartek
całopalne
parzyły dłonie coraz częściej
niedomówieniami próbowałam uprosić o litość
nieprzyjazne wichry
znad surowych lądów przywiewały tylko zapach śmierci

chcąc zebrać siły do dalszego lotu
kołuję jak ptak by ciepłe powietrze uniosło
w przyjazne ramiona

wirując nad taflą wody ujrzałam zasmuconą twarz
Martina Edena