krzyk

[Julka]

krzyk

może się toczyć jak kamień z góry
już po półmetku do celu blisko
zblakły kolory ścichły igrzyska
nad widnokręgiem blask szaro-bury

pustka się wdarła natrętnym gościem
i bezszelestnie na palcach chodzi
po nocach nie śpi podstępny złodziej
ten dla nikogo nie ma litości

a w tej przestrzeni - pozornej ciszy
rozsadza oczy fałszywe lustro
krzyk przeraźliwy ugrzązł na ustach
tylko dlaczego nikt go nie słyszy