Tak mało znaczy

[Julka]

Tak mało znaczy

Gdy mnie zaskoczy niespodziewanie
dniem albo nocą ostatnia chwila,
jedno mnie cieszy - że tu zostanie
to, co mi życia dziś nie umila.

Niezałatwione zostaną sprawy,
choroby, troski i wrodzy ludzie.
Cały życiorys, nie dość ciekawy,
droga wybita w męczeństwa trudzie.

Zamilknie tętno zerwanym wątkiem,
wszystko utraci wartość doniosłą.
Powiedzą słowo okrutne – szczątki.
Wrzucić do ziemi ciało zaniosą.

A dusza na to popatrzy z góry,
pomyśli - człowiek tak mało znaczy.
Choćby modlitwą rozbijał mury,
Bóg nie obejdzie się z nim inaczej.

Czego mi będzie naprawdę szkoda?
Najdroższych bliskich, w nich część mnie żyje.
Kilku przyjaciół, że jest pogoda,
a moje słońce wieczność zakryje.