Z uśmiechem

[Julka]

Z uśmiechem

Nigdy i nigdzie z przedtem, nie pamiętam drogi.
W pewnym dniu się zaczęła i wciąż jest przede mną.
Lecz by wyruszyć w podroż, trzeba umieć chodzić
i nagromadzić światła, niech rozświetla ciemność.

Wiele znaczące słowo – w los zakodowane.
Droga - a przed oczami z urokiem wiraży,
szlak do znaczenia tropów, biegnący w nieznane.
Nikt nie wie gdzie się skończy, młodzi ani starzy.

Mówi się - wybrał drogę, złudna to maksyma.
W gwiazdach są zapisane naszych kroków dzieje.
Jeden ma gładką, prostą, a drugi się wspina.
Czasem spadnie z wysoka, lub zabłądzi w kniei.

Wiadomo, że nie każde życzenie się ziści,
że stwórca na zakrętach bywał tajemniczy.
Dobro złu przeciwstawił, miłość nienawiści.
Warto stąpać uważnie - nie gonić za niczym.

Gdy blisko przy rubieży słońce się pochyli,
drogi zakryje ciemność, wstecz i do przyszłości,
zatrzepocze skrzydłami rój złotych motyli,
uśmiechnę się za siebie – tak będzie najprościej.