Do nieba

[anastazja]

maleńki człowiek w świecie
wielkich
zepchnięty na drugi brzeg cywilizacji
gdzie mur znieczulonych
odgradza
mądrzejszych od odpowiedzialności
małe stopy depczą markowym
po piętach

na betonie bogactwo i bieda
życie i śmierć
choć płomień faluje świeca dogasa
ostatnie pożegnanie

w białych hortensjach
dębowa i sosnowa
słychać szept Ave Maryja
biedni idą do nieba