taka piękna para mówili

[anastazja]

byłam odpowiedzią na każdą myśl
uginałam się jak struna
przepraszam że już nie wytrę ci stóp włosami
nie nakruszyłeś szczęściem

co się z nami stało kim jesteśmy
trochę tkanek i kości ubranych w skórę
kto dał ci prawo decydowania o innych

może nikt i nic nie należy do nas
między narodzinami a śmiercią jest czas
możemy wiele