Za drzwiami

[anastazja]

za drzwiami zlizuje kopniaki
nie mieści się w ludzkim sercu

w zakamarkach śmietnika
uczy się zapomnienia
ciepła rąk i pełnej miski

okaleczone łapy nie pozwalają
na dalszy bieg
w cieniu starej lipy układa sen

już wie - życie boli


II-wersja


Przyjaciel

lizałem twoje ręce
z nadzieją na przyjażń
a ty pożegnałeś mnie kopniakiem

w zakamarkach śmietnika
uczę się złudzeń
i zapomnienia pełnej miski

bezdomny kot podobnie
mocuje się z głodem
ciężko nakarmić duszę

zmęczenie goni moje łapy
z krwiotryskiem
już nie potrafię uciekać

w legowisku pod gruszą
drżę przed gradem
kolejnych kamieni