Tamtego wieczoru

[anastazja]

/ ojcu /

weszłam na palcach do szpitalnej sali
nie śpię - powiedział
ciężki oddech unosił klatkę piersiową
w nieodchodzącym bólu

objęłam jego ramiona
wyglądaliśmy jak drzewa splecione
gałęziami zdolne przetrwać
największy huragan

patrzył na księżyc przyklejony do szyby
jakby chciał go zdjąć na chwilę
która zasypia zanim zgaśnie światło

ostatnie spojrzenie zatrzasnęły drzwi