Kaśka za rzeką 11 i 12

[anastazja]

(11)

na werandzie w ramionach wioski
ogląda niebo przetykane diamentami

nosi w sobie kolory tęczy jak ptak
chciałaby sie wzbić w powietrze

Kasia i ziemia należą do siebie
nie prześladują jej ściany blokowisk


(12)

zanurzona po szyję w zielonym świecie
z uśmiechem Boga mówi że ona
i ziemia to zgodne małżeństwo
jakby istniały między nimi jakieś więzy

odkryte ramiona karmią komary
przed nadchodzącym deszczem
mówi że zostały policzone
wszystkie źdźbła trawy

zmęczona kładzie się na plecach
przykrywając ciepłym powietrzem