kim jesteś

[anastazja]

przyjacielu milczący i nieco wychudły
długością kroków odliczasz zegary
jesienne biegną szybciej do parkowej ławki

wyprzedzają słońce coraz krótsze
niebo zamyka kluczem ptaki
prowadzę psa na spacer wciąż idziesz za mną
dlaczego znikasz gdy gaśnie światło

wiatr okrada drzewa z żalu zrzucają kasztany
już czas zmienić obuwie