Kaśka za rzeką 2

[anastazja]

miała rację mówiąc nie wiesz co znaczy
włożyć ręce w ziemię...
chodzi też o tęsknotę niedzielnych poranków
uciekając od strzępów świetności miast

siadam wygodnie na drewnianych kolanach
wiejskiej chaty promienie słońca tańczą
na zamkniętych pąkach w ogrodach pachnie miętą

co z tego że jej twarz przypomina rolę
oczy iskrzyła na widok fasoli w zielonych kolczykach
potrzebowałam lat by zrozumieć szczęście
po którym świat staje się lepszy
od błyszczących lakierków i zadymionych płuc

ubłocone kalosze zajmują twoje myśli Kasiu
powiem ci jedno
gdziekolwiek będę wiem dokąd wracać