nie mów

[anastazja]

/ dla Z. /


żebym przestała pisać o ranach z dzieciństwa
wciąż są we mnie
zmieniają tylko rozpiętość

Boże wyłącz mi to

zawieszam myśli w stronę domu
gdzie okna z tektury
i komin bez dymu

kawałki wspomnień
podłączam do kroplówki chwili
na chwilę

otwarte w modlitwie usta nie zastąpią chleba