i wiatr nie uniesie

[anastazja]

taki spokój jakby się nic nie wydarzyło
lokatorzy kątów przędą wścibskie szepty
widziałem stopy odsuwające taboret
pod ciężarem krzyża przeszła na tamtą stronę

przez jakiś czas budowałem szubienicę
wypowiadane przez matkę słowa
pójdę się powiesić nabierały sensu
beztrosko pytałem - będziemy się huśtać

wychodząc dyskretnie ścieram łzę