Pleśń

[411]

przychodził codziennie
opowieści zczesywał w warkocz
wmrukiwał pochwały
w wafelki lodów kupnej roboty
nieskażone uśmiechem

zabrakło go tak nienagle
włosy powyplatały się z powieści
lody umarły na progu wspólnego
pledem zakrył pytania poległe
litościwie

wykwity niepamięci
pojawiły się w słoiku z życiem nietoksycznym
kto by pomyślał że to było tuż