Stokrotka

[Julka]

Stokrotka

Wychyliła z trawy główkę
wiotka stokroteczka mała,
z wiosną skora do zabawy,
w proministym słońcu stała.

A tu muzykanci wkoło,
konik polny, żuczek, muszka,
grają stokrotce wesoło,
bąk zatrąbił jej w uszka.

Rozbrzmiewa piękna muzyka,
walczyka tańczą motyle,
wsłuchane w trele słowika,
pszczółki pilnują zapyleń.

Kolorów tysiące się mieni
w odcienie zabarwia je słońce,
a na tle soczystej zieleni
czerwienie są bardzo gorące.

Na wietrze kołysze się trawa,
daleko coś załka, zadyszy,
choć głośno się wiosna zabawia,
wsłuchany - usłyszy głos ciszy.

I każde wrażliwe serduszko
dostrzeże stokrotkę wśród trawy,
ucieszy się małą mioduszką
rozejrzy dokoła ciekawie.

Tyle tu kolorów i słońca,
przykładów na radość bezmiary,
jak można świat kochać gorąco
i w szczęście nauczyć się wiary.

[skaranie boskie]

Julo, pomysł dobry. Wykonanie kiepskie.
Bywało znacznie lepiej.
Tu masz ośmiozgłoskowiec, ale nie wszędzie, masz rozbrykane akcenty (i nie mów mi, że to celowe, bo tak szaleje wiosna na łące), nie czyta się tego płynnie. A dzieci przecież uwielbiają rymowanki. Sztuka pisania wierszy dla dzieci polega na tym, żeby w banalnej rymowance przekazać zabawne i pouczające treści, a przy tym się nie wymądrzać.Pokazałaś niejednokrotnie, że to potrafisz. Tutaj dałaś plamę,

[Julka]

skarańku

Przecież nie jestem bajkopisarką.
Raz się uda, ale nie zawsze musi.
Dziekuję bardzo, że komentujesz te moje bajki
i bardzo sobie cenię Twoje uwagi, ale wybacz, że nie zawsze umiem poprawić,
tak, jakbyś sobie życzył.
Bajki napisałam bardzo dawno, kiedy nie przejmowałam się tym, jakie muszą być.
Napisane trudno poprawić, bo czasem wychodzi jeszcze gorzej.
Za komentwanie