A bocian dzieci nosi

[Julka]

A bocian dzieci nosi

Nad pewną wioską przeleciał bociek,
i ciekawego odkrycia dociekł.
Kiedy tak nisko leci i leci,
patrzy i myśli - mało tu dzieci.

Zagląda koło domów w podwórka,
gdzie by się przydał synek lub córka.
Przecież tak smutno być tu nie może,
pozwól mi dzieci przynieść im, Boże.

Niech na podwórku krzyki i śmiechy
gromadki brzdąców niosą uciechę.
Szaro tu wszędzie, niekolorowo,
brakuje Ninki z wstążka różową.

W bluzeczce żółtej, spódniczce w kratkę,
zaraz jej znajdę ojca i matkę.
Patrzy - dom stoi z dachem w czerwieni,
nigdzie się kolor malca nie mieni.

Ogrodem wkoło dom okolony,
byłby dla Ninki jak wymarzony!
Już się doczekać bociek nie może,
pozwól mi wcześniej przynieść ją, Boże.

Wylądowała Ninka z bocianem,
słodkie maleństwo, bardzo kochane.
A co się dalej z nią będzie działo,
kiedyś napiszę - dziś kartki mało.

[Henryk VIII]

Fajne! Książeczkę z takimi utworami by warto kupić dla dziecka! Pozdrawiam kolorowo,
H 8.

[skaranie boskie]

No, taka ekologia to i małpie się podoba i zapewne dzieciakom.
A już się bałem, że ugrzęzłaś przy tym sprzątaniu świata.

[anastazja]

Jakie ładne! Julka z ciebie prawdziwa "bajarzyca"!