Piesek i Miś

[tabakiera]

Był sobie Miś, pluszowy Miś,
miał wyciągnięte łapki,
oczka zamknięte, bo wciąż śnił
o kumplu z pięknej bajki.

Podbiegł doń Piesek: merd, merd, merd,
ogonkiem wiatrak zrobił,
szczeknął radośnie, pluszak wie,
że przyjaciela zdobył.

No i ruszyli, gubiąc krok
dokoła stołu pana…
Już nadgryziony wątły bok,
a główka rozerwana.

Aż przyszedł Krzyś, zaradny Krzyś
i nitka w rączkach Krzysia
ruszyła z igłą w tańcu swym,
zszywając rany Misia.

Morał z powiastki dobrze znasz,
on płynie niczym rzeka:
jest wielu, co chcą porwać w tan,
na przyjaźń trzeba czekać.

[alchemik]

Nie za trudny morał dla dzieci? Bo tu przeciwstawiasz egoistycznego towarzysza zabaw, przyjacielowi, który przychodzi z pomocą.
No, może nie doceniam dzieciaków.
Głównie chodzi mi o prostotę i klarowność.

Rytm w porządku. Osiem zgłosek, siedem zgłosek naprzemiennie. Nadaje się dla dzieciaków.

Ogółem, to dobry wiersz dla dzieci, Dorotko.

Jurek

[tabakiera]

Jurku, zakładam, że wierszyk czyta dziecku dorosły i jest on pretekstem do poruszenia wcale niełatwych tematów.
Dzięki.

[Gorgiasz]

Podbiegł doń Piesek: merd, merd, merd,

Trochę brzmi jak słowo Cambonne'a.

[tabakiera]

"Gwardia umiera, ale się nie poddaje"?

Coś w tym jest.

[alchemik]

No..! Ale dzieci, chyba nie znają francuskiego? Bo to merdanie brzmi mi również, jak pewne przekleństwo. Merde!

[tabakiera]

Raczej nie znają.
Chociaż, w połączeniu z ogonkiem pasuje.

[eka]

No, brawo, Doroto!
Przestrzegając w znakomicie pokazanej sytuacji, uczysz. Lekko, zrozumiale i dydaktycznie.
Mieć takiego Krzysia blisko - wspaniała sprawa.
To także wiersz jak najbardziej dla dorosłych czytelników.

[tabakiera]

Krzyś to skarb, Ewo.
Dzięki.

[barteczekm]

Szczerze w końcu coś napisane w Twoim wykonaniu lekko, skocznie i z zamysłem. Ciekawie użyte dźwiękonaśladownictwo. Jedno co mogę zasugerować ale to kwestia związana już z dydaktyką. Ważne jest aby dziecko w bajce mogło się z kimś, czymś utożsamić. Wtedy będziemy mówili o jego podmiotowości i przekaz jest skuteczny. Tutaj akcent ustawiony jest na osobę dorosłą. Sama zresztą napisałaś, że bajkę będzie czytał dorosły i objaśniał. Lepiej jak objaśniać nic nie trzeba, bo jest tak napisane, że samo wywoła zamierzony efekt. Akcent tu jest położony na pokazanie jakieś historii - dziecko tylko obserwator nieuczestniczący. Uczestnicy pies, pluszak, Krzyś. Mogłoby dziecko się niby zidentyfikować z Krzysiem lecz na końcu zostaje to wykluczone - komunikat jest tak ukierunkowany, że taką możliwość skutecznie odrzuca. Plus "kumpel" tu bym się pokusił o zastąpienie czymś mniej gwarowym.