Na dobranoc /dla Gabrysi/

[Malwina]

Zaraz wezmę cię na kolanka
i opowiem przepiękne baśnie,
może znasz już niektóre z książek,
mam nadzieję, że w końcu zaśniesz.

Wiesz, że wiosna już w pełnej krasie
i codziennie robi się milej,
a na sośnie tej co pod oknem,
dwa gołąbki gniazdko uwiły.

Zbudowały wygodny domek,
teraz siedzą pilnują jajek,
przeganiają burego kota,
co poczyna sobie zuchwale.

Możesz patrzeć na białe jajka,
z nich wyklują się młode ptaki,
a rodzice będą je uczyć
i oswajać z ogromnym światem.

Kiedy rano otworzysz oczy,
to posłuchaj jak dźwięczą trele,
o, już ziewasz, szybciutko kąpiel
i łóżeczko zaraz ci ścielę.

[skaranie boskie]

To chyba pisane na żywo.
A Gabrysia zasłuchana zaczęła ziewać i zaraz pójdzie do łóżeczka, śnić o gołąbkach z zaokiennej sosny. Dobrze napisane. Właśnie tak, jak trzeba pisać dzieciom. Bez robienia z nich małych debilków. Dzieci mają poznawać świat, jakim jest i - moim zdaniem - ten wierszyk może im to tylko ułatwić.

[tea]

Słodkie - ale nie przesłodzone, ciepłe- ale nie duszne, piękna analogia dzieci/młode ptaki. Kupuję

[skaranie boskie]

Ponieważ wkleiłaś ten wiersz po raz drugi, pod innym tytułem, byłem zmuszony go usunąć.
Jeśli uważasz, że tamten tytuł był lepszy, możesz go zmienić, używając opcji "zmień".